Ik ben Frank van Andel en in dit blog beschrijf ik mijn ervaringen met lezen.
In mijn kindertijd werd vaak voorgelezen uit boeken, vooral uit boeken van Dagmar Stam, Annie M.G Schmidt en de reeks "Ik ben Bas".
Ik kan me geen van die boeken herinneren, dus ik kan er ook geen mening over vellen.
De liedjes die ik luisterde waren vooral CDs van Elly en Rikkert, Herman Boon en Studio 100 series als Piet Piraat en Big en Betsy.
Ik luisterde deze vooral omdat het grappige liedjes waren.
Toen ging ik naar de basisschool
Qua voorlezen kan ik me niet veel herinneren, en van de boeken die ik nog kan herinneren weet ik de titel niet.
Wat ik zelf las was vrij veel.
Voor Sinterklaas kreeg ik van mijn grootouders een boek genaamd "Overleven in de wildernis"
Dit ging over een Amerikaanse jongen, die geloof ik Brian heette, die strandde op een onbewoond eiland/gebied met niks meer dan zijn zakmes.
Het boek was eigenlijk voor 9-13 jarigen, zelf las ik het boek rond mijn zevende.
De rest van de serie heb ik zelf van de bibliotheek geleend om verder te lezen, en zaten vol interessante twists.
Het mysterie en de ongewone locatie (tegenover de boeken die ik al gelezen had) spraken mij vooral aan.
Op de basisschool zelf las ik (ook in groep 4) het boek Lotje.
Veel weet ik er niet meer van, maar ik weet nog dat het over een dierentuin ging.
Ik heb rond groep 6 de serie "Dolfie en Wolfie" gelezen.
De serie gaat over Andy en zijn hond Wolfie, die samen met een vriendin (wiens naam me ontschoten is) en haar dolfijn Dolfie mysteries oplossen.
En met mysteries oplossen bedoel ik dat ze maffia-achtige milieuvervuilers oprollen.
Nu had ik me waarschijnlijk geërgerd aan de groengezinde (of blauw, aangezien het over zeevervuilers gaat) hoofdpersonen, maar vooral het mysterie sprak me toen erg aan.
Je kon zelf als Sherlock de daders proberen te vinden, met ieder nieuw hoofdstuk een nieuwe hint.
Dat detectiveboeken het enige was wat ik las wordt wel bevestigd door de andere serie die ik las, Koos en het Detectivebureau.
Men neme een probleem met tussen boeken varierende, maar verassend grote diepgang, een aantal verdachte en een knullige Sherlock-fanaat die zichzelf en zijn idool veel te serieus neemt en gooit ze in een kinderboek.
Prachtig.
De rest van de boeken die ik las, o.a Schippers van de Kameleon, waren leuk om dezelfde redenen genoemd.
We gaan door naar de brugklas waar ik voor een boekenbeurt een boek moet lezen (verrassend toch?) en ik kies voor "De Alchemist"
De combinatie van historie en humor spreken me meteen aan, iedere pagina kwam je verschillende personages tegen, van Jean D'Arc tot Mars, die elk op hun eigen humoristische manier afwijken van hun traditionele persoonlijkheid.
De nadruk ligt vanaf dat moment vooral op fantasy en absurditeit, wat bevestigd wordt door de boekenserie die ik in de derde klas las: Het Transgalactisch Liftershandboek
Wat ik niet graag lees zijn voorspelbare boeken.
Opzich lees ik graag, maar heb ik nooit zin om ermee te beginnen.
Ik moet dan eerst een goed boek vinden en erin komen.
Dan lees ik het in een adem uit en moet ik weer een boek vinden, erin komen et cetera.
Dit is ook de reden dat ik sinds het lezen van het tweede deel van Het Transgalactisch Liftershandboek niet meer gelezen heb.
Mijn leessmaak is dus ook weinig veranderd.
Ik zou in de bovenbouw graag weer detectiveboeken willen lezen, maar wel met een humoristisch, fantasy of absurd randje.
Dit weerhoudt het boek ervan om te zwaar te worden en dat het zich serieus gaat nemen.
Ik hou er niet van dat een boek zich serieus gaat nemen, of dat boeken lezen "serious business" wordt.
Dat je je steeds moet afvragen wat de diepere laag is, of dat je er zeker van moet zijn of je je wel identificeerd met het personage.
En je boeken vooral moet zien als een religie dat je brengt naar andere werelden met adolescente onderwerp en het verboden is een boek te lezen dat soms grappig is.
Dus dat zou betekenen dat ik leesniveau 2 heb.
Maar aan de andere kant vindt ik het fijn als een boek algemene kennis vergt en referenties maakt naar cultuur of historie.
Ook vindt ik voorspelbaarheid een doodzonde in boeken, wat weer strookt met dit gedeelte uit Leesniveau 4:
- het verhaalverloop en het gedrag van personages zijn minder goed voorspelbaar
Ik denk dat het aannemelijk is dat ik Leesniveau 3 heb, hoewel ik nog geen behoefte heb aan extra betekenislagen, is een ander deel van de wereld (of een nieuwe wereld) ontdekken en daarover nadenken iets wat zeker past bij mij.
Ik zie er niet tegenop om te gaan lezen, mits ik boeken lees die mijn ietwat specifieke leessmaak kunnen bevredigen.
